Calisia - Fabryka w której nawet drewno gra
 Tradycja budowy fortepianów w Kaliszu sięga początku osiemnastego wieku. Najstarszym udokumentowanym producentem tych instrumentów był Grzegorz Lindemann. Jak wskazują źródła historyczne w 1827r. Lindemann wyprodukował 20szt. fortepianów. Fortepiany w Kaliszu produkował również Fryderyk Hintz. To właśnie u tego mistrza uczył się fachu Gustaw Arnold Fibiger, który po zdobyciu wiedzy założył w 1873r. własną firmę przy dzisiejszej Alei Wolności. Początkowo firma Fibigera funkcjonowała jako pracownia naprawcza, lecz w niedługim czasie przekształciła się w zakład produkcyjny. W 1878r. Fibiger przenosi swoją firmę na ul. Szewską przemianowaną następnie na ul. Chopina. Pierwszy fortepian w Fabryce Fortepianów i Pianin "Arnold Fibiger" wyprodukowany został w 1878r. i tę datę przyjmuje się jako rok założenia Fabryki.
 Początkowo Fibiger zatrudniał od 7 do 14 osób produkując ok. 30 instrumentów rocznie - w tym okresie produkowane były, m.in. fortepiany "Rokoko", "Renesans", "Ludwik XIV".
Pierwszym sukcesem Fibigera było zdobycie w 1885r. srebrnego medalu na wystawie w Warszawie. Nagrodę tę otrzymał za fortepian koncertowy (240 cm) własnej konstrukcji z krzyżowym układem strun. Minęło zaledwie pięć lat i w 1890r. fortepian z kaliskiej fabryki nagrodzony został kolejnym medalem. Tym razem był to już medal złoty. Od tego czasu zaczyna się pasmo wielkich sukcesów Fabryki oraz jej dynamiczny rozwój. W roku 1906 fortepian z Kalisza zdobywa Grand Prix na wystawach w Paryżu oraz Londynie. Kolejne fortepiany z kaliskiej fabryki nagrodzono: Wielkim Złotym Medalem na wystawach: Londyn 1907r., Częstochowa 1909r., Rostów 1911r., Stawropol 1911r., Kiszyniów 1912r., Wilno 1930r. Wielka Złota Nagroda w Warszawie w 1932r.
W Fabryce Fibigera produkowano również pianina. Z zachowanych materiałów wynika, że były prezentowane już na wystawie w Warszawie w 1885r.
Fortepiany i Pianina z kaliskiej fabryki robiły furorę zarówno w kraju jak i daleko poza jego granicami. W każdym większym mieście znajdował się skład fabryczny.
Kaliskie fortepiany pływały również po morzach i oceanach - ogromne fortepiany koncertowe zaokrętowane były na statkach "Batory" oraz "Chrobry". Identyczne modele znajdowały się m.in. w sali przyjęć ministra spraw zagranicznych Rzeczpospolitej Polskiej i w Polskim Radiu.
Od 1900r. do wybuchu I wojny światowej zatrudnienie kształtowało się od 30 do 200 osób przy produkcji sięgającej 1000 instrumentów rocznie. Po pierwszej wojnie światowej fabryką kieruje syn założyciela również noszący imię Gustaw. Natomiast w 1939r. do fabryki na stanowisko kierownicze działu sprzedaży przyjmuje się wnuk założyciela Gustaw Arnold Fibiger (III).
 Warto podkreślić, że przed II wojną światową firma dysponowała stałymi przedstawicielstwami w 18 krajach Europy. W 1939r. w Nowym Jorku odbywała się światowa wystawa. Kaliska fabryka była jedyną firmą polską, która dostała zaproszenie na tę najbardziej prestiżową imprezę branżową. Polskę reprezentował stylowy skrzydłowy fortepian o długości 148cm. Gdy cenny instrument płynął do Nowego Jorku Polska pogrążona była już w pożodze II wojny światowej.
W słynnej Fabryce okupant zamiast instrumentów nakazał produkcję m.in. szaf wojskowych, pudełek do masek przeciwgazowych i mebli. Gustaw Arnold Fibiger (III) był uczestnikiem kampanii wrześniowej, został ranny w bitwie, dostał się do niewoli i trafił do obozu w Woldenbergu. Do Kalisza powrócił w lutym 1945r. Po opuszczeniu Kalisza przez okupanta Fabryka Fibigera przeszła pod zarząd państwowy.
 Dyrektorem został Aleksy Konieczny. Staraniem przedwojennych pracowników do Fabryki powrócił Gustaw Fibiger obejmując funkcję zastępcy dyrektora.
Od 5 maja 1945r. został kierownikiem Zakładu. W tym czasie niestety nie podjęto produkcji instrumentów lecz pozostano przy wytwarzaniu mebli. Niezłomny Gustaw Fibiger robił wszystko, by wznowić produkcję fortepianów i pianin. W realizacji tego zamierzenia pomagali mu przedwojenni pracownicy. W wielkiej tajemnicy przystąpili najpierw do rekonstrukcji dawnych maszyn i narzędzi, a następnie do montażu instrumentów. W dniu 17 stycznia 1947r. zakończono cykl produkcyjny pierwszego po wojnie pianina. Posiadało numer fabryczny 20698. Przedsięwzięcie to spotkało się z przychylnością ówczesnych władz. W dniu 1 sierpnia 1949r. Gustaw Fibiger został mianowany dyrektorem Kaliskiej Fabryki Fortepianów i Pianin "Calisia". W 1950r. Calisia wyprodukowała 136 instrumentów, wystawiła również swoje wyroby na Międzynarodowych Targach w Poznaniu oraz w Sztokholmie.
Systematycznie wzrastała również produkcja, wprowadzono nowe modele instrumentów. Wznowiono eksport instrumentów do krajów Europy Zachodniej.
W 1953r. Fibiger zrezygnował z funkcji dyrektora. Pracował na stanowisku głównego konstruktora, a następnie objął funkcję kierownika działu fortepianów. Gustaw Arnold Fibiger przez cały czas pracował nad udoskonaleniem instrumentów. To jego zasługą jest wielki sukces fortepianu gabinetowego M-165 Calisia, który na Targach Muzycznych we Frankfurcie nad Menem w 1973r. zdobył zaszczytny srebrny medal. Od 1968r. Calisia wprowadziła nowe modele pianin: wysokość M-120 "Sonata" i "Gawot" oraz M-105 "Menuet", "Nokturn", "Tonika", "Retro", "Kantylena" i "Chippendale". Fabryka Calisia w latach 1950-1977 wyprodukowała ponad 5600 pianin z czego ok. 2300 szt. wyeksportowano, oraz 876 fortepianów (ok. 171 wyeksportowano). Calisia sprzedawała instrumenty do 37 krajów na całym świecie. W roku 1954 staraniem Gustawa Fibigera powstaje jedyne w Europie Technikum Budowy Fortepianów. Szkoła ta wykształciła i wychowała wielu wybitnych fachowców. Wieloletnim dyrektorem TBF był sam Gustaw Arnold Fibiger (III).
|
